Μια πρόταση ισότιμης αξιοποίησης του δημόσιου χώρου για τις παραλίες Βοτσαλάκια – Φρεαττύδας.

 

Μια πρόταση ισότιμης αξιοποίησης του δημόσιου χώρου για τις παραλίες Βοτσαλάκια – Φρεαττύδας.

Η διαχείριση των παραλιών που ανήκουν στους Δήμους είναι, πρωτίστως, ζήτημα κοινωνικής ευθύνης, ισότητας και σεβασμού απέναντι στους δημότες μας.

Η παράταξή μας καταθέτει μία εναλλακτική πρόταση για την αξιοποίηση των παραλιών Βοτσαλάκια και Φρεαττύδας, με βάση παραδείγματα γειτονικών Δήμων που αποδεικνύουν ότι υπάρχει και ο άλλος δρόμος, της συμπερίληψης και του δημόσιου οφέλους.

Στον Δήμο Γλυφάδας, έναν Δήμο με υψηλό μέσο εισόδημα, διαμορφώθηκε μια δημόσια παραλία μήκους 3 χιλιομέτρων, πλήρως ελεύθερη και καθολικά προσβάσιμη για όλους, χωρίς οικονομική επιβάρυνση των πολιτών. Οργανώθηκαν υποδομές υψηλού επιπέδου, όπως 300 ομπρέλες σκίασης, αποδυτήρια, ντουζιέρες, καθαριότητα επί 24ώρου βάσεως, ενώ απομακρύνθηκαν ιδιωτικές επιχειρήσεις που δρούσαν εις βάρος του δημόσιου χώρου.

Αντίστοιχα, στον Δήμο Κερατσινίου – με 94 στρέμματα δημοτικής γης δίπλα στη θάλασσα – αναπτύχθηκαν υποδομές ανοιχτές προς το κοινό: δημοτικά κυλικεία με προϊόντα χαμηλού κόστους, παιδικές χαρές, χώροι εκδηλώσεων, 1.000 καθίσματα και 400 δωρεάν θέσεις στάθμευσης. Μια ουσιαστική επένδυση προς όφελος της κοινωνίας, δίχως αποκλεισμούς.

Δυστυχώς, στον Δήμο Πειραιά και συγκεκριμένα στην παραλία «Βοτσαλάκια», παρότι ο Δήμος προχώρησε στην αποκατάσταση των εγκαταστάσεων που επλήγησαν από τα έντονα καιρικά φαινόμενα του 2021, ο πλέον ζωτικός και προσβάσιμος χώρος της παραλίας παραχωρήθηκε σε ιδιώτη επιχειρηματία.

Επιπλέον, του δόθηκε η δυνατότητα να εκμεταλλευτεί και τμήμα των θέσεων στάθμευσης, καθώς και τον θερινό δημοτικό κινηματογράφο. Επισημαίνουμε ότι η προηγούμενη μίσθωση του ίδιου χώρου άφησε χρέος της τάξεως των 500.000 ευρώ προς τον Δήμο.

Δεν διασφαλίστηκαν όμως λειτουργικοί χώροι για εκείνους που δεν επιθυμούν ή δεν έχουν τη δυνατότητα να πληρώνουν για ξαπλώστρες και ομπρέλες. Δεν προχώρησε ο Δήμος σε ουσιαστική εξυγίανση του υπόλοιπου χώρου, ούτε σε δημιουργία κατάλληλων υποδομών (ομπρέλες) που να επιτρέπουν την παραμονή των πολιτών στην παραλία.

Οφείλουμε να επαναπροσδιορίσουμε τη στάση μας απέναντι στον δημόσιο χώρο. Η παραλία δεν είναι προϊόν προς πώληση – είναι κοινόχρηστο αγαθό, θεμελιώδες δικαίωμα, χώρος κοινωνικής ζωής και αναψυχής για όλους.

Ας αναλάβουμε τη συλλογική ευθύνη που μας αναλογεί, όχι για να αντιγράψουμε, αλλά για να εμπνευστούμε και να δημιουργήσουμε ένα μοντέλο αξιοποίησης που θα ανταποκρίνεται στις αρχές της διαφάνειας, της κοινωνικής ισότητας και του σεβασμού προς τους πολίτες μας.