Έρχεται φιρμάνι.

 

Γνωστή η πρακτική. Η κυβέρνηση να εκμεταλλεύεται ένα πραγματικό πρόβλημα για να οδηγηθούμε αμέσως μετά στην αύξηση του τιμολογίου και στην ιδιωτικοποίηση του νερού.

Η παράταξή μας πριν ένα χρόνο οργάνωσε μια ομολογουμένως επιτυχημένη εκδήλωση, με τίτλο: «Θα πούμε το νερό, νεράκι».

Εισηγητές, εξαιρετικοί καθηγητές, εκπρόσωποι των εργαζομένων και των κινημάτων.

Αξίζει να επαναλάβουμε μερικά σημεία από τις εισηγήσεις τους:

Ο Νικήτας Μυλόπουλος, καθηγητής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας και Διευθυντής Εργαστηρίου Υδρολογίας, τόνισε ότι η λειψυδρία δεν είναι φυσικό φαινόμενο, είναι πολιτικό πρόβλημα που συνδέεται κυρίως με το παραγωγικό μοντέλο, τον τρόπο ανάπτυξης των κοινωνιών και την κλιματική κρίση. Στην Ελλάδα, ως πηγές χειροτέρευσης της κατάστασης και επιδείνωσης του προβλήματος, εντοπίζονται η υπερκατανάλωση στην αγροτική παραγωγή, ο υπερτουρισμός και η κακή κατάσταση των δικτύων στις πόλεις.

Ο Γιάννης Κρεστενίτης, ομότιμος καθηγητής Υδραυλικών Συστημάτων, υποστήριξε ότι η ιδιωτικοποίηση του νερού αποτελεί διαχρονικό στόχο της κυβέρνησης. Για να το πετύχει δημιούργησε μια ρυθμιστική Αρχή για να δημιουργήσει «αγορά νερού», συγχώνευση των ΔΕΥΑ, εκμετάλλευση των καταστροφών και αύξηση της τιμής του νερού.

Ο Ηλίας Κορλός, Πρόεδρος των Επιστημόνων της ΕΥΔΑΠ, περιέγραψε τους αγώνες των εργαζομένων για να αποτρέψουν την ιδιωτικοποίηση του νερού και τις μεγάλες συνδικαλιστικές και νομικές επιτυχίες με κεντρική την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας που χαρακτήρισαν το νερό «δημόσιο αγαθό απαραίτητο για την υγεία».

Ο Γιάννης Καρδαράς, δικηγόρος, παρουσίασε τους αγώνες κοινωνικών κινημάτων και πολιτών και κατά της ιδιωτικοποίησης και τους δικαστικούς αγώνες που κέρδισαν και κερδίζουν για την προστασία του «δημόσιου αγαθού».

* φωτό από την εκδήλωση