Δεν έχει γίνει το παραμικρό για να υλοποιηθούν προτάσεις και ιδέες τιμής και αναγνώρισης στον Μίκη, παρά τις διαδοχικές αποφάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου.

 

Ο Πειραιάς ακούει;

Πριν λίγες ημέρες στη Ζάτουνα, το χωριό της Αρκαδίας που έμεινε εξόριστος ο Μίκης Θεοδωράκης, το ομώνυμο Μουσείο, με έδρα στο χωριό, διοργάνωσε ένα θαυμάσιο 3ημερο διεθνές φεστιβάλ με την παρουσία του Κώστα Γαβρά.

Χθες στο Παναθηναϊκό Στάδιο σε εκδήλωση τιμής και μνήμης, που διοργάνωσε το ΚΚΕ, για τα 100 χρόνια από την γέννηση του Θεοδωράκη, χιλιάδες λαού μαζί με μια δυνατή ομάδων καλλιτεχνών έγιναν μια αγκαλιά τραγουδώντας τα τραγούδια του μεγάλου δημιουργού και παγκόσμιου Έλληνα.

Ο Μίκης Θεοδωράκης στα δύσκολα χρόνια του λαού δεν σιώπησε, δεν κρύφτηκε, δεν σιώπησε γιατί είχε ιδανικά και αξίες...

Τραγούδησε για την Παλαιστίνη, για την Δημοκρατία για την Ελευθερία...

Με τον Πειραιά ο Μίκης είχε μια ιδιαίτερη σχέση καθώς είχε εκλεγεί βουλευτής της περιοχής, ήταν ο ιδρυτής της συμφωνικής ορχήστρας και Μουσικού κέντρου κ.α.

Ωστόσο, παρά τις διαδοχικές αποφάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου με την τελευταία να έχει ληφθεί τον περασμένο Φεβρουάριο, δεν έχει γίνει το παραμικρό για να υλοποιηθούν προτάσεις και ιδέες τιμής και αναγνώρισης στον Μίκη.

Φαίνεται ότι αυτή η πόλη δεν ενδιαφέρεται να διασώζει τη μνήμη. Όμως, πρέπει, επιτέλους, να υλοποιηθούν οι αποφάσεις που έχουν ληφθεί. Διότι δεν μπορεί να επικρατεί πάντα η αδράνεια!

* Φωτό από την πρόσφατη εκδήλωση στη Ζάτουνα όπου και παρευρεθήκαμε.