Η δολοφονία του νέου ανθρώπου που πετάχτηκε από τον καταπέλτη στις προπέλες του πλοίου δεν συνιστά ένα γεγονός εξαίρεσης, ένα ατύχημα, μια υπερβολή, ένα ακόμη μεμονωμένο περιστατικό. Αποτυπώνει και επιβεβαιώνει ότι ως κοινωνία εκπαιδευόμαστε να αποδεχόμαστε τη βία στην καθημερινή ζωή, να περιφρονούμε την αξία της καθημερινής ζωής. Η “μαγκιά”, ο “τσαμπουκάς” της μικροεξουσίας αποτελούν όψεις μιας αντίληψης που δολοφονεί γυναίκες, παιδιά, μετανάστες, πρόσφυγες, φιλάθλους, μαθητές.
Απέναντι σε αυτή τη συμπεριφορά που τείνει να γίνει αποδεκτή και κανονικότητα πρέπει να ξαναβρούμε το νήμα που επανασυνδέει τη συλλογικότητα, την αλληλεγγύη, την αξιοπρέπεια. Συνδικάτα, φορείς, συλλογικότητες και όλος ο προοδευτικός και δημοκρατικός κόσμος οφείλει να αντιταχθεί στη βαρβαρότητα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου