Στη Θεσσαλονίκη έφτασαν δύο κρουαζιερόπλοια. Η αυτοδιοίκηση το θεώρησε ως σπουδαίο γεγονός κι αποφάσισε να παρέμβει! Πήρε κουλούρια σε κούτες, στήθηκε χαμογελαστή στο φακό και πρόσφερε στους τουρίστες ένα «κουλούρι Θεσσαλονίκης». Κι επειδή ο «άρτος» θέλει και «θεάματα» έστησε και κάποιους χορευτές για ένα «γκρικ συρτάκι ντανς».
Αυτό καταλαβαίνουμε είναι το μέτρο και το όριο της πολιτικής που πρέπει να κάνει η αυτοδιοίκηση για να αναδείξει ως τουριστικό προορισμό την πόλη τους; Όχι. Όμως, στις μέρες που η πολιτική υποχωρεί, ο δημόσιος πολιτικός λόγος είναι φτωχός και θυμίζει ένδοξες στιγμές του παλαιοκομματισμού αυτό αρκεί για να κερδίσει ο Δήμαρχος «5 λεπτά δημοσιότητας».
Το αν η «κρουαζιέρα» είναι ή όχι η νέα «κότα με τα χρυσά αυγά» μάλλον έχει απαντηθεί από τη ζωή.
Αλλά είπαμε «λεπτομέρειες».
Άλλωστε πόσο απέχουν τα «κουλουράκια» από τα «γλαστράκια» της πρωτομαγιάς; Πόσο απέχουν οι προεκλογικές νομιμοποιήσεις αυθαιρέτων ή τα πρωτοσέλιδα που κάθε μέρα «διορίζουν» (στο δημόσιο) μερικές χιλιάδες; Πόσο απέχουν οι «παροχές» σε χρήμα τύπου «pass» και τα κάθε λογής «κουπόνια»; Εκπαιδεύοντας μια κοινωνία να καταναλώνει μύθους, θέαμα και παρακμή πρέπει να σκεφτούμε την ανάγκη να υπάρξει επαναφορά της πολιτικής και στην αυτοδιοίκηση, την ανάγκη ενός διαφορετικού αυτοδιοικητικού παραδείγματος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου