Οι τράπεζες χέρι-χέρι με το Real-estate σε νέα κερδοσκοπικά παιχνίδια! Να εμποδίσουμε την απληστία τους!

 

Οι τράπεζες χέρι-χέρι με το Real-estate σε νέα κερδοσκοπικά παιχνίδια! Να

εμποδίσουμε την απληστία τους!

Η Εθνική Τράπεζα και η Τράπεζα Πειραιώς, κατέχουν στον Πειραιά σημαντικότατη ακίνητη περιουσία. Αυτή η περιουσία πέρασε στη κατοχή τους από διάφορες βιομηχανίες μέσα από μια διαδικασία χαριστικών δανεισμών, συμφωνημένων και μη χρεοκοπιών και φυσικά μέσω πελατειακών

εξυπηρετήσεων.

Οι επιχειρήσεις αυτές χρηματοδοτήθηκαν κατά καιρούς και από δημόσιους πόρους και μάλιστα σε αρκετές περιπτώσεις από τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων που ποτέ δεν επέστρεψαν.

Επίσης, οι συστημικές τράπεζες ανακεφαλαιοποιήθηκαν αρκετές φορές,

απορροφώντας δεκάδες δισεκατομμύρια με προνομιακούς-χαριστικούς όρους, από τους ίδιους τους πολίτες την ώρα που η κοινωνία βογκούσε από τα Μνημόνια.

Όταν λέμε, λοιπόν, ότι οι τράπεζες χρωστούν, εννοούμε πως οφείλουν μια

«αποδοτικότητα στην πόλη», εξασφαλίζοντας ας πούμε ελεύθερους χώρους, στο πλαίσιο της συνεργασίας τους με τους επελαύνοντες επενδυτές του Real-Estate. Μια συνεργασία που ανοίγει ένα νέο κύκλο αισχροκέρδειας και εμπορευματοποίησης της γης με την υπερδόμηση και του τελευταίου

ελεύθερου οικοπέδου στον Πειραιά.

Παράδειγμα αποτελεί το νέο σχέδιο της Τράπεζας Πειραιώς με την ιδιοκτησία

της στο εργοστάσιο ΑΖΕΛ (7,5 στρεμμάτων) και της Εθνικής στο οικόπεδο Ρετσίνα (27 στρεμμάτων).

Αυτή η πραγματικότητα είναι προφανές ότι δε μπορεί να βρίσκει την Αυτοδιοίκηση σε ρόλο θεατή, δίνοντας απλά τη συγκατάθεσή της.

Η Αυτοδιοίκηση οφείλει να είναι τολμηρή και διεκδικητική, αξιοποιώντας όλα τα μέσα για να εξασφαλίσει το δημόσιο συμφέρον.

Η πόλη μας ασφυκτιά από την υπερδόμηση και την άγρια εμπορευματοποίηση της γης, οφείλει να κάνει μια υπέρβαση∙ να χειραφετηθεί από την αντίληψη που την θέλει να υιοθετεί ασθμαίνουσα τα σχέδια των

άλλων. Να διατυπώσει το δικό της σχέδιο, τα δικά της αιτήματα και διεκδικήσεις.

Όποιος δεν θέλει να ζυμώσει τρία (3) χρόνια κοσκινίζει!

 

Όποιος δεν θέλει να ζυμώσει τρία (3) χρόνια κοσκινίζει!

Μετά από μια ανακοίνωση της πλειοψηφίας του Δήμου σχετικά με τις καταγγελίες της παράταξης «ΑλλάΖΟΥΜΕ τον Πειραιά για όλους & όλες» για την αδράνεια που έχει επιδειχθεί για να υλοποιηθούν ομόφωνες αποφάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου για την απόδοση τιμής στον Μίκη Θεοδωράκη οφείλουμε να επισημάνουμε ότι:

Είναι τουλάχιστον αστείο να ισχυρίζεται ένας Δήμος με την οικονομική επιφάνεια του Πειραιά ότι εδώ και τρία (3) χρόνια δεν μπόρεσε να βρει τον δημοσιονομικό χώρο για να πραγματοποιηθούν οι αποφασισμένες εκδηλώσεις.

Για εμάς, η ουσία βρίσκεται αλλού και δεν παρακάμπτεται επειδή δύο βραδιές ανάμεσα σε δεκάδες συναυλίες τραγουδήθηκαν στον Πειραιά τραγούδια του Μίκη. Σε όλη την Ελλάδα χιλιάδες βραδιές αφιερώνονται στον Μίκη. Είναι προφανές ότι όσα επικαλούνται ότι έγιναν, δεν συνιστούν εκδηλώσεις στο πνεύμα της απόφασης του Δημοτικού Συμβουλίου τιμής και μνήμης του μεγάλου δημιουργού.

Η πραγματική αιτία είναι άλλη! Οι αποφάσεις της Δημοτικής Αρχής έχουν διαφορετικό προσανατολισμό και κώδικα αξιών. Πώς αλλιώς μπορείς να εξηγήσεις ότι το Μνημείο της Εθνικής Αντίστασης στον Τινάνειο κήπο έχει μετατραπεί σε ανοικτό ουρητήριο, πώς να δικαιολογήσεις ότι το Μνημείο των Απεργών Εργαζομένων στο Πασαλιμάνι έχει εγκαταλειφθεί στην τύχη του;

Βλέπετε, ο Μίκης ακόμα και σήμερα με τα έργα του- παρά τις διαφωνίες που μπορούμε να έχουμε για τις επιλογές του- στα δύσκολα χρόνια του λαού μας, δεν λούφαξε, δεν σιώπησε! Αντιστάθηκε και παραμένει ακόμα και σήμερα «ενοχλητικός» πολιτικά.

Και αυτό αποτυπώνεται και στην ανακοίνωση της πλειοψηφίας που νοιώθει υποχρεωμένη να γράψει γενικότητες και αοριστολογίες για «προσωπικότητες» που συνέβαλαν στην εθνική και πολιτιστική ταυτότητα της πατρίδας.

Αυτή είναι μια πρόταση που ενδεχομένως να κολάκευε τον ύστερο Μίκη, αλλά μάλλον απέχει πολύ από τον Μίκη των Λαμπράκηδων, τον Μίκη της εξορίας και των διώξεων.

Όμως, ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα:

Να μετατρέψουμε τον Τινάνειο κήπο σε πάρκο Πολιτισμού και Δημοκρατίας, τοποθετώντας όλες εκείνες τις προσωπικότητες μεταξύ αυτών και πολλούς Πειραιώτες που συνέβαλαν στην πολιτιστική ταυτότητα της χώρας και του Πειραιά.

Δεν έχει γίνει το παραμικρό για να υλοποιηθούν προτάσεις και ιδέες τιμής και αναγνώρισης στον Μίκη, παρά τις διαδοχικές αποφάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου.

 

Ο Πειραιάς ακούει;

Πριν λίγες ημέρες στη Ζάτουνα, το χωριό της Αρκαδίας που έμεινε εξόριστος ο Μίκης Θεοδωράκης, το ομώνυμο Μουσείο, με έδρα στο χωριό, διοργάνωσε ένα θαυμάσιο 3ημερο διεθνές φεστιβάλ με την παρουσία του Κώστα Γαβρά.

Χθες στο Παναθηναϊκό Στάδιο σε εκδήλωση τιμής και μνήμης, που διοργάνωσε το ΚΚΕ, για τα 100 χρόνια από την γέννηση του Θεοδωράκη, χιλιάδες λαού μαζί με μια δυνατή ομάδων καλλιτεχνών έγιναν μια αγκαλιά τραγουδώντας τα τραγούδια του μεγάλου δημιουργού και παγκόσμιου Έλληνα.

Ο Μίκης Θεοδωράκης στα δύσκολα χρόνια του λαού δεν σιώπησε, δεν κρύφτηκε, δεν σιώπησε γιατί είχε ιδανικά και αξίες...

Τραγούδησε για την Παλαιστίνη, για την Δημοκρατία για την Ελευθερία...

Με τον Πειραιά ο Μίκης είχε μια ιδιαίτερη σχέση καθώς είχε εκλεγεί βουλευτής της περιοχής, ήταν ο ιδρυτής της συμφωνικής ορχήστρας και Μουσικού κέντρου κ.α.

Ωστόσο, παρά τις διαδοχικές αποφάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου με την τελευταία να έχει ληφθεί τον περασμένο Φεβρουάριο, δεν έχει γίνει το παραμικρό για να υλοποιηθούν προτάσεις και ιδέες τιμής και αναγνώρισης στον Μίκη.

Φαίνεται ότι αυτή η πόλη δεν ενδιαφέρεται να διασώζει τη μνήμη. Όμως, πρέπει, επιτέλους, να υλοποιηθούν οι αποφάσεις που έχουν ληφθεί. Διότι δεν μπορεί να επικρατεί πάντα η αδράνεια!

* Φωτό από την πρόσφατη εκδήλωση στη Ζάτουνα όπου και παρευρεθήκαμε.

ΠΕΠΡΑΓΜΕΝΑ -ΑΠΡΑΞΙΑΣ Δήμου Πειραιά για το 2024.

 

ΠΕΠΡΑΓΜΕΝΑ -ΑΠΡΑΞΙΑΣ Δήμου Πειραιά για το 2024.

Στη τελευταία συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου Πειραιά αναδείξαμε τις αδυναμίες της Δημοτικής Αρχής, που παρά τις συνεχείς προτάσεις της παράταξης μας αρνείται να μελετήσει, να σχεδιάσει και να ολοκληρώσει κάποιο ουσιαστικό έργο από αυτά που έχει ανάγκη η πολη μας, όταν μάλιστα υπάρχουν αδιάθετα στον Δήμο μας τουλάχιστον 150 εκ. ευρώ.

Συγκεκριμένα και αυτή τη χρονιά δεν κατασκευάσθηκε:

Κανένας νέος χώρος πρασίνου

Κανένας νέος χώρος στάθμευσης

Καμία νέα σχολική αίθουσα

Κανένας νέος παιδικός σταθμός

Κανένα νέο έργο αθλητικής υποδομής

Κανένας νέος χώρος πολιτισμού

Καμία Δημόσια Δομή Πρωτοβάθμιας Υγείας

Κανένα Κέντρο Δημιουργικής Απασχόλησης για παιδιά με αναπηρίες, ενώ το πρόγραμμα <<Βοήθεια στο Σπίτι>> λειτουργεί στο μισό Δήμο και χωρίς αυτοκίνητο.

Επίσης δεν έχουν σχεδιασθεί νέα μέτρα για το μεγάλο κυκλοφοριακό πρόβλημα και τη ρύπανση του περιβάλλοντος που πολλαπλασιάστηκε μετά την ανάπτυξη της κρουαζιέρας στο λιμάνι, θέμα που αναδεικνύουν καθημερινά κάτοικοι και φορείς της πόλης μας.

Έντεκα χρόνια απραξίας δεν είναι πολλά;

Δήλωση του Δημήτρη Γκερλέ

- Δημοτικού Συμβούλου του ΑλλάΖΟΥΜΕ τον Πειραιά για όλους & όλες - Γιώργος Γαβρίλης

- Αντιπροέδρου του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Πειραιά.

Η ανεπάρκεια στον σχεδιασμό και στην πρόληψη, είναι μία από τις αιτίες που η χώρα μας εμφανίζει τον μεγαλύτερο αριθμό πυρκαγιών.

 

Όπως κάθε καλοκαίρι εδώ και δεκαετίες, έτσι και φέτος, κάηκε το 1/3 της Χίου, εδώ και πολλά χρόνια έχει καεί το 60% της δασικής έκτασης στην Αττική και παρόλα αυτά για άλλη μια φορά επανέρχεται το ίδιο σενάριο σε διάφορες παραλλαγές.

Το σενάριο αυτό αποδίδει τις καταστροφές όχι στην ανεπάρκεια, στον σχεδιασμό και στα μέσα για την αντιπυρική προστασία, αλλά σε αόρατους ξένους πράκτορες και σε διάφορα επιχειρηματικά συμφέροντα.

Λες και οι εθνικοί μας επενδυτές χρειάζεται να κυκλοφορούν με στουπιά όταν μπορούν κάθε φορά και κατά παρέκκλιση να νομοθετούν και να κάνουν ό,τι θέλουν και όπως το θέλουν, ακόμα και σε περιοχές natura, π.χ. ανεμογεννήτριες, φωτοβολταϊκά, μεταλλεία.

Προφανώς, υπάρχουν συμφέροντα που επιδιώκουν να αποκομίσουν τεράστια κέρδη από την γη, αλλά αυτά τα συμφέροντα δεν είναι τόσο σκοτεινά∙ έχουν ονοματεπώνυμο και πολλές φορές εμπορευματοποιούν την γη στο όνομα της ανάπτυξης και του τουρισμού, με την άδεια της κυβέρνησης και της πολεοδομίας.

Ούτε ξένοι πράκτορες, ούτε αόρατα συμφέροντα, απλά κάθε χρόνο επιβεβαιώνεται ότι η ανεπάρκεια στον σχεδιασμό και στην πρόληψη, είναι μία από τις αιτίες που η χώρα μας εμφανίζει τον μεγαλύτερο αριθμό πυρκαγιών.